Pierwotnie Rachel Weisz chciała zagrać w kolejnej części "Mumii", jednak ostatecznie wybrała inne projekty.
Arnold Vosloo odrzucił propozycję powtórzenia roli Imhotepa, bo nie spodobał mu się scenariusz i nie chciał brać udziału w filmie, którego nie tworzył Stephen Sommers.
Oded Fehr odrzucił propozycję powtórzenia roli Ardetha Baya, bo uważał, że nie ma powodu żeby ten bohater się pojawił, skoro w filmie nie będzie Imhotepa.
Kiedy Rick O'Connell (Brendan Fraser) zostaje trafiony mieczem rzuconym przez cesarza, ostrze wchodzi między łopatkami i wychodzi wysoko na brzuchu. Uderzenie pod takim kątem powinno uszkodzić serce oraz płuca i spowodować natychmiastową śmierć.
Samolot, którym bohaterowie lecą w Himalaje, to Beaufighter, jednoosobowy bombowiec używany podczas II wojny światowej, który nie był samolotem transportowym. Jego kolorystyka i oznaczenia sugerują natomiast, że należy on do Królewskich Australijskich Sił Powietrznych, które brały udział w walkach w Birmie, Indiach i południowych Chinach.
W filmie wielokrotnie pojawiają się sceny, kiedy nie widać oddechu bohaterów mimo, że znajdują się oni na zewnątrz pośród himalajaskich śniegów. Również kilka razy widać stopę żołnierza odbitą w piasku, a nie w śniegu.
Kiedy bohaterowie docierają do Shangri La, Zi Juan mówi, że jako pierwsza obejmie wartę przy wejściu, aby bronić go przed cesarzem. Kilka scen później postanawia ona porozmawiać z córką z daleka od wejścia i cesarz bez przeszkód wchodzi do Shangri La.
Zdjęcia do filmu kręcono w Pekinie, Dongguan, Hengdian, Szanghaju, Xi'an, Mongolii Wewnętrznej, na pustyni Tianmo (Chiny), w Montrealu i nad rzeką Rivière du Nord (Kanada).
Zdjęcia do filmu ruszyły 27 lipca 2007 roku w Montrealu (Kanada).
Grobowiec Cesarza Smoka i jego terakotowi wojownicy istnieją naprawdę. Żołnierze z terakoty strzegli grobu cesarza Qin Shi Huang (259-210 p.n.e.), którego mauzoleum znajduje się w mieście Xian.
Kołpaki czarnego, czterodrzwiowego Dodga sedana, które widać w czasie obchodów chińskiego Nowego Roku w 1947, były używane dopiero w latach 70. i 80. w samochodach marki Plymouth, Dodge i Chrysler.